1 جلوه اش دامن نازی به دل ریش کشید پادشه رخت به ویرانهٔ درویش کشید

2 سر به جیب دل آتشکده بردم گفتم که چها ناوک آن شوخ جفاکیش کشید

3 فلک افتادهٔ من بود، به هندم انداخت عاقبت کین ز من عافیت اندیش کشید

4 پس ازین روبهی دهر نخواهد دیدن هرکجا کون خری بود فلک پیش کشید

5 صلح کل کرد حزین ، آنکه به عالم چون من چه جفاها که ز بیگانه و از خویش کشید