نام نامی آن جناب شیخ محمد، و شیخی است مجرد از فحول علما و از عدول عرفا. مرید حضرت سید محمد نوربخش و خلیفهٔ اوست. شانزده سال اکتساب کمالات روحانی و اقتباس معارف حقانی، از آن جناب نموده. شرحی بر مثنوی گلشن راز شیخ محمود شبستری نوشته. نامش مفاتیح الاعجاز و از همهٔ شروح، ممتاز است. با ملاً عبدالرحمن جامی معاصر بوده و جامی او راتمجید نموده. مثنوی در بحر رمل منظوم کرده، مشتمل بر تحقیقات و تمثیلات، مسمی به اسرار الشهود است. دیوانی نیز دارد پنج هزار بیت می‌شود. مرقدش در شیراز معروف است. تیمناً و تبرکاً چند بیتی از او نوشته می‌شود: ,

2 عالم چو نقش موج به بحر وجود اوست بود همه جهان به حقیقت نمود اوست

3 اگر حجاب دویی از میانه برخیزد یقین که ناظر نور لقا توانی بود

4 ای بی خبر از حالت رندان خرابات زین می نچشیدی که شدی سوی مناجات

5 تا مست ازین می نشوی باز ندانی اسرار دل اهل دل از شطح و ز طامات