نام حسنت چون برم بر آسمان از عرفی شیرازی مثنوی 156

1 نام حسنت چون برم بر آسمان آید گران گر بگل بادی وزد بر باغبان آید گران

2 شهسوار حسن را سرمست باید بود لیک نی چنان مستی که در دستش عنان آید گران

3 دست بر دل مانده از درد خردمندی کسی آنکه بر دست و دلش رطل گران آید گران

4 بی گناهی بین گه آن بدخو بقصد کشتنم چون بره بندد خدنگی برکمان آید گران

5 گر متاع وصل شیرین را بدان نتوان خرید بر دل پرویز گنج شایگان آید گران

6 ترک دلجوئی کند چون منفعل گردم ز لطف بر کریمان شرم روی میهمان آید گران

7 در غمی زد غوطه عرفی کام غم لذت سرشت بردل یاران سبک بر دشمنان آید گران