نام حسنت چون برم، بر آسمان از عرفی شیرازی غزل 526

1 نام حسنت چون برم، بر آسمان آید گران گر به گل بادی وزد بر باغبان آید گران

2 شهسوار حسن را، سر، مست باید بود، لیک نی چنان مستی که در دستش عنان آید گران

3 دست بر دل مانده از درد خردمندی بسی آن که بر دست و دلش رطل گران آید گران

4 بی گناهی بین که ان بدخو به قصد کشتنم چون به زه بندد خدنگی بر کمان آید گران

5 گر متاع وصل شیرین را بدان نتوان خرید بر دل پرویز گنج شایگان آید گران

6 ترک دلجویی کند چون منفعل گردم ز لطف بر کریمان شرم روی میهمان آید گران

7 در غمی زد غوطه عرفی، کان غم لذت سرشت بر دل یاران سبک، بر دشمنان آید گران