پیش عارف که ز آفات طریق از اسیری لاهیجی غزل 148

1 پیش عارف که ز آفات طریق اگاهست دیدن علم و عمل هر دو حجاب راهست

2 مهر رخسار تو بیند ز همه ذره عیان هرکه او را بجهان جان ودل آگاهست

3 هرگدایی که بدرگاه تو یابد راهی خاک پایش بیقین تاج سریر شاهست

4 دعوی حسن ترا ای صنم مه سیما شاهد عذل یکی مهر و دگر یک ماهست

5 گر چه داری تو بهر گوشه گرفتار دگر مست و دیوانه بعشقت عجب ار چون ما، هست

6 سالک راه بمنزل برسد آخر کار همت پیر طریقت اگرش همراهست

7 دولت وصل تو چون جان اسیری دریافت دل که فارغ ز غم منصب و مال و جاهست