دهن غنچه وشت پسته از ابن یمین فریومدی غزل 48

1 دهن غنچه وشت پسته خندان منست لب شکر شکنت نیک بدندان منست

2 پای بند سر زلفین چو زنجیر تو شد دل دیوانه وشم چون نه بفرمان منست

3 هست دلبستگی جان بسر زلف تو زان که نمودار سرو کار پریشان منست

4 مردم از فرقت جانان و عجب نیست از آنک زنده بیجان نتوان بودن و او جان منست

5 کشته عشق وی از زنده جاوید به است درد کز وی رسدم مایه درمان منست

6 گفتمش یوسف مصری تو ز بس غنج و دلال گفت کاین منقصت حسن فراوان منست

7 از سر زلف من اینک دل صد یوسف عهد بند بر پا زده در چاه ز نخدان منست

8 گفتمش آیتی از مصحف خوبی رخ تست گفت خود مصحف خوبی همه در شان منست

9 شیر گردون نگرد ابن یمین گر شنود زو که خاک کف پای سگ دربان منست