1 برخیز که ماه میزند خیمه ز شب خورشید همی رود سراسیمه ز شب
2 شمع آر و شراب و نُقل و خندان بنشین کاندر شکند تمام یک نیمه ز شب
1 چه رخساره که از بدر منیر است لبش شکر فروش جوی شیر است
2 سر هر موی زلفش از درازی جهان سرنگون را دستگیر است
1 طمع وصل تو مجالم نیست حصه زین قصه جز خیالم نیست
2 در فراق تو تشنه میمیرم کز لبت قطرهای زلالم نیست
1 دلبرم در حسن طاق افتاده است قسم من زو اشتیاق افتاده است
2 بر سر پایم چو کرسی ز انتظار کو چو عرش سیم ساق افتاده است
1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند
2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند