قمر طلعت پری پیکر نگارم از فایز بیتی‌ 280

1 برفت آن یار و از ما مهر برداشت خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

2 به فایز آنچه کرده آن جفا جو نه باور کرد دل نه عقل پنداشت

1 دلم از دست خوبان چاک چاکست تنم از هجرشان اندوهناکست

2 چو فایز خورده باشد تیر غمزه ز تیر طعنه دشمن چه باکست؟

1 هر آن کس عاشق‌ست از دور پیداست لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست

2 بود فایز مثال روزه‌داران اگر تیرش زنی خونش نه پیداست