1 نسیم حالت آور، پای کوبان، تردماغ آمد به دل ها ذوق دست افشانی گل های باغ آمد

2 کدوی خشک زاهد را، دماغ از بوی می تر شد بحمدالله که آب رفته، ما را در ایاغ آمد

3 رگ برق قدح، ره می زند خلوت گزینان را بشارت، زاهد گم کرده ایمان را چراغ آمد

4 بیا صوفی ببین وجد گل و رقص درختان را برآ از خرقهٔ سالوس زاهد، فصل باغ آمد

5 حزین ، از قطره ریزی تا نمانده ست ابر آذاری مگر دردانهٔ دل را توانی در سراغ آمد