مژگان مردم افکن، چشمان از فروغی بسطامی غزل 426

1 مژگان مردم افکن، چشمان کافرش بین هر گوشه صد مسلمان، مقتول خنجرش بین

2 خون ستم کشان را بر خود حلال کرده خون خواریش نظر کن، طبع ستمگرش بین

3 با یک جهان صباحت چندین ملاحتش هست اقلیم آن و این را یک جا مسخرش بین

4 گر سایبان سنبل بر فرق گل ندیدی بر سر ز جعد مشکین چتر معنبرش بین

5 من از سیاه بختی آورده رو به دیوار وان زلفکان زنگی بر روی انورش بین

6 با بخت سرنگونم الفت گرفته زلفش افسون عشق بنگر، مار نگون سرش بین

7 تا قلب عاشقان را تسخیر خود نماید از صف کشیده مژگان صفهای لشکرش بین

8 گر شام تیره خواهی صبح دمیده بینی از طرهٔ شب آسا تابنده منظرش بین

9 جان از جدایی او تسلیم کن فروغی امروز اگر ندیدی فردای محشرش بین