مژده وصل میرسد در از امیرعلیشیر نوایی غزل 267

1 مژده وصل میرسد در دل من قرار کو!؟ هم نفسم به ناله بیخودی اختیار کو؟!

2 دفع جنون عشق را خواهیم ای حکیم عقل تا بکشی به سلسله حلقه زلف یار کو؟!

3 گفتمی ار غمی رسد دست بگیردم خرد عشق رسید عقل را پیش وی اعتبار کو؟!

4 چون گل خوش نسیم من بزم مرا چو روضه کرد مطلب خوشنوا کجا باده خوشگوار کو!؟

5 پیر مغان به خاک اگر جرعه فشاند از قدح تشنه دلی به میکده چون من خاکسار کو؟!

6 خانه تیره دلم بر خس و خار هجر شد شعله شمع وصل را آتش آن عذار کو؟!

7 سال دگر که آگه از هستی ما بیار می گوی حریف و میکده جرعه کشان یار کو؟!

8 شرح فراق را مگو گر چه رقم نمیکنی طبع سخن طرازم از محنت روزگار کو؟!

9 لاف فنا همی زند فانی وگرنه این خطاست سینه آتشین کجا دیده اشکبار کو؟!