1 عشق آن نبود که آرزو می زاید وز خط خوش و خال نکو می زاید

2 در حجرهٔ امکان تو زان سوی دو کون شمعی است کی نور عشق ازو می زاید

1 عقل ارچه همه علومها می داند در دانش تو رسد فرو می ماند

2 ای دوست تویی که هستی خود دانی آن کیست تو را چنان که هستی داند

1 در نفی تو خلق را امان نتوان داد جز در ره اثبات تو جان نتوان داد

2 با آنکه زتو هیچ مکان خالی نیست در هیچ مکان از تو نشان نتوان داد