صحّاف پسر که شهرهٔ آفاق از مهستی گنجوی رباعی 16

1 … …

2 … …

1 ترکم چو کمان کشید کردم نگهش دیدم مه و عقربی به زیر کلهش

2 مه بود رخش عقرب زلف سیهش وز عقرب در قوس همی رفت مهش

1 چون اسب به میدان ضرب می‌نازی از طبع لطیف سحرها می‌سازی

2 فرزین و شه و پیاده فیل و رخ و اسب خوب و سره و طرفه و نوش می‌بازی