کو بخت که از جهان از ابن یمین فریومدی رباعی 604

1 گردش گردون بکامم گر نباشد گو مباش ورز مهرش بر سرم افسر نباشد گومباش

2 گر هنرمند از کسی یاری نیابد گو میاب چون هنر یارست اگر یاور نباشد گو مباش

1 یارب این نکهت عنبر ز کجا می‌آید گر نه از صحن چمن باد صبا می‌آید

2 معتدل گشت هوا وز اثرش عالم پیر خوش‌تر و تازه‌تر از عهد صبیٰ می‌آید

1 واجب بود از راه نیاز اهل زمن را در خواستن از حق بدعا شیخ حسن را

2 آنسایه یزدان که چو خورشید بیاراست رایش بصفا روی زمین را و زمن را