عاشقان گل رخسار تو از جهان ملک خاتون غزل 604

1 عاشقان گل رخسار تو بستان طلبند وز قد سرو وشت شیوه و دستان طلبند

2 همچو پروانه سرگشته دل خلق جهان بر فروغ رخ تو راه شبستان طلبند

3 بلبلان را همه فریاد و فغان دانی چیست عاشقانند و به بستان گل بستان طلبند

4 در فراق رخ تو ناله برآورد هزار ناله و سوز سحرگاه ز دستان طلبند

5 غمزه ی شوخ و لب لعل تو با همدگرند ره زن و باج خود از باده پرستان طلبند

6 به شب دولت وصل تو ندارم دستی تیغ هجران تو را رستم دستان طلبند

7 چشم تو خون جهان ریخت ازو نیست عجب راستی و خرد و عقل زمستان طلبند