عاشق بمرگ مایل و عاقل بهانه از قاسم انوار غزل 142

1 عاشق بمرگ مایل و عاقل بهانه جوست غازی قتیل دشمن و عاشق قتیل دوست

2 هرکس بقدر همت خود راه می برد این یک بمغز می کشد، آن دیگری بپوست

3 واعظ، برو، ز مستی عشاق دم مزن مستی ما ز باده بی جام و بی سبوست

4 راهی ز خلق با حق و راهی ز حق بخلق یک راه دیگرست که از دوست هم بدوست

5 امیدوار باش، که او کان رحمتست عزت نگاه دار، که آن شاه تند خوست

6 حجت نگر، که از همه اسرار واقفست حیلت مجو، که با همه ذرات روبروست

7 قاسم، جناب وصل نیابد بهیچ حال هر دل که او مقید آزست و آرزوست