1 عشق کو کز دل و دین نام و نشان گم باشد اهل دل باشم و ایمان ز میان گم باشد

2 ای خوش آن حسرت دیدار ، که گردد ز دلم صد حکایت به دهان جمع و زبان گم باشد

3 ای خوش آن بیخودی و ذوق که بر خوان وصال راه آمد شد دستم به دهان گم باشد

4 تا ابد مشهد ما نکهت دل خواهد داشت بوی گل نیست که در فصل خزان گم باشد

5 عرفی از روز ازل گم شدهٔ کار خودست فرصتش کو که به گام دگران گم باشد