لب لعلت ز جهانی دل و جان می طلبد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 لب لعلت ز جهانی دل و جان می طلبد دل و جان را چه محل هر دو جهان می طلبد
2 چون قد سرو روانت بخرامد به چمن در نثار قدمش روح و روان می طلبد
3 بلبل جان من از شوق گل رخسارت گل به بستان جهان نعره زنان می طلبد
4 ز جفای تو نگارا دلم از جان بگرفت همچنان دولت وصل تو به جان می طلبد
5 آنکه بیرون بود از حسن تو داری به جهان دل سرگشته ی من در لبت آن می طلبد
6 دل من در طلب قامت رعنای تو بود نه که در باغ جهان سرو روان می طلبد
7 چون تو را بود عنایت به سوی خسته دلان دل بیچاره ی ما از تو همان می طلبد