لب فروبستن ناصح گرهی بر از عرفی شیرازی غزل 48

1 لب فروبستن ناصح گرهی بر باد است صد ره این بست و گشادم بر یاد است

2 گل حسن تو بود در همه جا فصل بهار بلبل باغ نوا از همه غم آزاد است

3 آدمی را ز همه چیز نفس منتخب است در نفس منتخب آن است که با فریاد است

4 عرفی ار توبه ز می کرد نماند محجوب توبه ی رند خرابات شکست آباد است