لبالبست دهانم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 26

1 لبالبست دهانم زماجرایی چند که جز که با لب خود با کسی نیارم گفت

2 شکایتی که از ابنای عصر هست مرا بگویم و نکنم شرم، نی نیارم گفت

3 زبان زنطق فرو بسته ام بمهر سکوت نه آنکه طبع ندارم، بلی نیارم گفت

4 زیم آنکه نماندست دوستی محرم ز صد هزار غم دل یکی نیارم گفت

5 بترک شعر بگفتم، چرا؟ از آنکه دروغ ز حد ببردم و یک راست می نیارم گفت

6 سزای یک یکشان آنچنان که من دانم کسی نداند گفتن، ولی نیارم گفت

7 سخن چگونه توان گفت کاهل این ایّام سزای مدح نیند و هجی نیارم گفت