1 خط رخسار تو را گرچه ز بر باید خواند صنعت این است که بی زیر و زبر باید خواند

2 می توان گفت ز لب حرف به هر گوش ولی صفت چشم به ارباب نظر باید خواند

3 ز هنر گوی به ما بی هنران عیب مگوی عیب را رفته به اصحاب هنر باید خواند

4 بسکه عالم شده از سنگلدلی گوش گران بعد از این وعظ به دیوار و به در باید خواند

5 یاد مجنون به بیابان جنون باید کرد نقل فرهاد به هر کوه و کمر باید خواند

6 نی در آغوش کشی نی ز برت دور کنی نام ترکیب تو [بی] نفع و ضرر باید خواند

7 عیب کردن هنری است گر تو داری هنری، عیب هنر باید خواند

8 گر بود نغمهٔ عشاق سعیدا در دل مست باید شد و هنگام سحر باید خواند