آن خط که از آن ماه از اوحدالدین کرمانی رباعی 29

1 شمشیر فلک پاره کند جوشن‌ها پیکان قضا تیره کند روشن‌ها

2 زنهار به مرگ دیگران شاد مشو دودی است برآید ز همه روزن‌ها

1 تا با خلقی تو بی گمان بی دینی تا قبلهٔ تو خلق بود مسکینی

2 از هرچه جز اوست دیده و دل بر دوز تا سلطنت اول و آخر بینی

1 چون شخص به نورِ ذکر بینا گردد موسی صفت او به طور سینا گردد

2 عیسی زبان در قدم و دم باشد در گنبد نیلگون مینا گردد