1 چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا شبی به گلخن خود می برد خلیل مرا

2 ز باغ وصل ثمر خواهم آن قدر که دهند کجا نظر به کثیر است و یا قلیل مرا

3 رو ای مگس به مگس ران مساز محتاجم که منفعل نکند بال جبرییل مرا

4 علاج تشتگی ام خون دل کند ور نه ز روی لب گذرد بند سلسبیل مرا

5 چه گونه باورم آید ز اهل حسن وفا نکرده حسن تو ملزم به صد دلیل مرا

6 فغان ز جلوه ی جنت که با سخاوت عشق به بر فشاندن جان می کند بخیل مرا

7 دلم ز جور خسیسان الم کشد ور نه نمی گزد ستم مردم اصیل مرا

8 کجاست عرفی مجنون که تازیانه ی او ز کوی عقل بدارد هزار میل مرا