آن نور که کونین از ابن یمین فریومدی رباعی 624

1 صبح سعادت از افق خرمی دمید ساقی بیار باده که وقت طرب رسید

2 خیز آتش گداخته در آب بسته ریز یعنی که آبگینه ملون کن از نبید

1 مظهر نور نخستین ذات پاک مصطفاست مصطفی کو اولین و آخرین انبیاست

2 آنکه هستی بر طفیلش حاصل است افلاک را وین نه من تنها همیگویم بدین گویا خداست

1 بار دگر زمانه مراد دلم بداد گردون ز کار بسته من بندها گشاد

2 هر چند یکدو روز ز گلزار مکرمت دورم فکند و بر سر آن خارها نهاد