عمری که ازو تا به فنا یک وجب از مجد همگر رباعی 89

1 دلم را برد زلف مشک رنگش چه چاره تابرون آرم ز چنگش

2 بوده تیره شبان دلگیراز آن روی دلم بگرفت زلف تیره رنگش

1 نیست روزی که مرا از تو جفائی نرسد وز غمت بر دل من تازه بلائی نرسد

2 نگذرد بر من دلسوخته روزی به غلط که در آن روز مرا تازه جفائی نرسد

1 فخر دارد پارس بر کل اقالیم زمین از مکان چون هست کانون وداد و داد و دین

2 خسرو عادل ابوبکر آنکه رای راستان خواندش از راست رائی شهریار راستین