طول زلفت کم ز قامت نیست از جویای تبریزی غزل 475

1 طول زلفت کم ز قامت نیست گر سنجی بگو روز و شب میزان چو می‌آید برابر می‌شود

2 اعتمادی بر نفس نبود که چون برگشت بخت هر چراغ زندگانی باد صرصر می‌شود

3 سیل اشک از سینه‌ات بر دامن مژگان مریز هرقدر در خُم بماند باده بهتر می‌شود

4 اهل دل را می‌رسد در خورد استعداد فیض چون ترقی کرد آب صاف گوهر می‌شود

5 کفر باشد؛ کفر؛ نومیدی، که تحصیل مراد گر نشد این بار جویا بار دیگر می‌شود