ساقیم باده داد و بادم داد از قاسم انوار غزل 231

1 ساقیم باده داد و بادم داد باده این بار مستزادم داد

2 چون من از باده سرگردان گشتم حرجی کرد و در مزادم داد

3 عاقبت هم خودم بخرد بخرید نامرادی بدم،مرادم داد

4 آتشی در میان جانم زد شور در عرصه فؤادم داد

5 چون سرم گرم شد ز باده شوق سر تسلیم و انقیادم داد

6 نکتهایی که در ازل میرفت تاابد یک بیک بیادم داد

7 قاسمی،حضرت خدای کریم سر توحید را بآدم داد