شاهی که فلک هم گهر او نشود از عرفی شیرازی رباعی 91

1 به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را عداوت با دل من باد زهر آلود نیشان را

2 به من بیگانگان را کی دل هم صحبتی ماند که با من صحبت غم می کند بیگانه خویشان را

1 تا خط به گرد آن لب شیرین شمایل است ابر میان عیسی و خورشید حایل است

2 از گل چه گونه پای به اندیشه بر کشم کاندیشه این چه در ره او، پای در گل است

1 گرد محنت به طوف منزل ماست زهر غم تشنه ی لب ماست

2 برق آتش فروز جوهز کل دود اندیشه های باطل ماست