خانی که سپهرش به سجود از محتشم کاشانی رباعی 12

1 من نه آن صیدم که بودم پاسدار اکنون مرا ورنه شهبازی ز چنگت می‌کشد بیرون مرا

2 زود می‌بینی رگ جانم به چنگ دیگری گر نوازش می‌کنی زین پس به این قانون مرا

1 باز آفتی به اهل جهان از جهان رسید کاثار کلفتش به زمین و زمان رسید

2 باز آتشی فتاد به عالم که دود آن از شش جهت گذشت و به هفت آسمان رسید

1 در عین وصل جز من راضی به مرگ خود کیست صد رشک تا سبب نیست با خود درین صدد کیست

2 یاران مدد نمودند در صلح غیر با او اکنون کسی که در جنگ ما را کند مدد کیست