خانی که سپهرش به سجود آمده است از محتشم رباعی 12

1 گشته در راهت غبار آلود روی زرد ما می‌رسیم از گرد راه اینست راه آورد ما

2 در هوای شمع رویت قطره‌های اشک گرم دم به دم بر چهره می‌بندد ز آه سرد ما

1 دوستم با تو به حدی که ز حد بیرونست دشمنم نیز به نوعی که ز شرح افزون است

2 معنی دوستی از گفت و شنو مستغنی است صورت دشمنی آن به که نگویم چونست

1 دل می‌شود هر روز خون تا او ز دل بیرون شود امروز هم شد اندکی فردا ندانم چون شود

2 اشکی که می‌دارم نهان از غیرت اندر چشم‌تر که برکشایم یک زمان روی زمین جیحون شود