1 آن کاکل مشکین که به رخ گشت حجابت آهست مرا کار پی رفع نقابت

2 گنجی است ترا حسن کزو دهر شد آباد لیکن دل دیوانه من گشت خرابت

3 ساقی می روشن که دل غم‌زده تیرست از گردش دوران ز سر زلف به تابت

4 گر ماه نه‌ای چون شده از دور گذارت؟ گر عمر نه‌ای در شدن از چیست شتابت!

5 گویی ز لبم کام تو چه بود که دهی جام هم گوی خود ای جان که درین چیست جوابت؟

6 افسانه خود چون به تو گویم پس عمری چون بخت من آن لحظه رود چشم به خوابت

7 فانی ز غم مغبچگان چند وه و آه شد در نظر پیر مغان وقت انابت