کعبه کویش مراد است این دل از کمال خجندی غزل 43

1 کعبه کویش مراد است این دل آواره را با مراد دل رسان بارب من بیچاره را

2 دل دران کو رفت و شد آواره من هم می روم تا ازان آواره تر سازم دل آواره را

3 در میان خار و خارا گر تونی همراه من گل شناسم خار را دیبا شمارم خاره را

4 گر از آن دامن باین درویش اصلی می رسد پاره ای می دوختم این جان پاره پاره را

5 سوی زلفش رفتم و دیدم که دربند دلست جز من شبرو که داند مگر این عباره را

6 پیش ناهن چه حاصل ذکر پردازی کمال دانه گوهر چه ریزی مرغ ارزن خواره را