زردی روی مرا آن رخ گلگون از آشفتهٔ شیرازی غزل 306

1 زردی روی مرا آن رخ گلگون باعث قامت خم شده را آن قد موزون باعث

2 نافه زلف تو دلرا سبب ناسور است پی خون خوردنم آن لعل طبرخون باعث

3 شود شیرین بود از تلخی کام فرهاد از پی شهرت لیلی شده مجنون باعث

4 پخته گردیدن درویش بود سر وجود تا نگوئی که بود گردش هامون باعث

5 شبنم دیده هجران زده ای طوفان کرد تو مپندار که شد دجله و جیحون باعث

6 دل آشفته اگر چه همه سودا می پخت لیک آن حلقه گیسو شدش افزون باعث

7 خاکبوس در سلطان خراسان نتوان مگر آندم که شود بخت همایون باعث