فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ از حزین لاهیجی غزل 207

1 فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ اوست با قیامت قد او دست و گریبان برخاست

2 چون برد شمع، سرخود به سلامت بیرون؟ صبح از بزم تو، با زخم نمایان برخاست

3 چقدر حوصله ساز است دل آب شده شبنم از کوی تو با دیدهٔ حیران برخاست

4 ای خرد، عمر تو کم، در غم دنیا بنشین ای جنون وقت تو خوش، بوی بهاران برخاست

5 این غزل گوشزد واله دانادل کن آنکه از مهد، مسیحای سخندان برخاست

6 به صریر قلم پرده گشای تو حزین شوری از حلقه مرغان خوش الحان برخاست