دید مجنون را عزیزی دردناک از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 4

1 مگر بهلول چوبی داشت در دست که بر هر گور می‌زد تا که بشکست

2 بدو گفتند ای مرد پر آشوب چرا این گورها را می‌زنی چوب

1 یکی پیری چو ماهی یک پسر داشت که با روی نکو خُلق و هنر داشت

2 پدر کو را چنان پنداشته بود حساب از وی بسی برداشته بود

1 بر درد تو دل از آن نهادم کان درد برای جان نهادم

2 از مال جهانم نیم جان بود با درد تو در میان نهادم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند