شوق درون به سوی دری می‌کشد از محتشم کاشانی غزل 20

1 شوق درون به سوی دری می‌کشد مرا من خود نمی‌روم دگری می‌کشد مرا

2 یاران مدد که جذبهٔ عشق قوی کمند دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا

3 ازبار غم چو یکشبه ماهی به زیر کوه شکل هلال مو کمری می‌کشد مرا

4 صد میل آتشین به گناه نگاه گرم در دیدهٔ تیز بین نظری میکشد مرا

5 من مست آن قدر که توان پای می‌کشم امداد دوست هم قدری می‌کشد مرا

6 دست از رکاب من بگسل محتشم که باز دولت عنان کشان بدری می‌کشد مرا