آن بت که بقد سرو از ابن یمین فریومدی رباعی 467

1 چگویم ازین روزگار مخادع چه آمد رهی را بروی از وقایع

2 بصد قرن یک شمه نتوان بیان کرد که از دور گردون چها گشت واقع

1 ای بزیر سایه لطفت مدار آفتاب وی ز خط همچو ریحانت غبار آفتاب

2 چون صفای آبرویت سایه برگردون فکند آتش غیرت دمد از چشمه سار آفتاب

1 روز نوروز و می اندر قدح و ما هشیار راستی هست برینکار خرد را انکار

2 باز در بزم چمن نرگس سرمست نهاد بر سر تبسی ء سیمین قدح زر عیار