1 آن بت که بقد سرو روانش گفتیم وز غایت نازکی روانش گفتیم
2 سفتیم بالماس تفکر لعلش در حال که سفته شد دهانش گفتیم
1 مرا خدای اگر عمر جاودان بدهد بجای هر سر مویم دو صد زبان بدهد
2 بصد هزار لغت هر زبان سخن گوید چنانک داد فصاحت گه بیان بدهد
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز