شکاریی که دلم گشته است از جویای تبریزی غزل 759

1 شکاریی که دلم گشته است نخجیرش صدای شیر به گشو آید از نی تیرش

2 به صد زبان خموشی جواب ناله دهد چو بوی غنچه نهان در لب است تقریرش

3 صفای غبغبش از ماه، گوی خوبی برد مگر ز آب گهر کرده اند تخمیرش

4 بسوخت گرمی خونم چو آه تیرش را ز سخت جانی من اره گشت شمشیرش