درهمی گرم غضب کرده نگاه از محتشم کاشانی غزل 30

1 درهمی گرم غضب کرده نگاه که تو را شعله‌ای آتشی افروخته آه که تو را

2 در پیت رخش که گرمست که غرق عرقی عصمت افکنده در آتش به گناه که تو را

3 می‌رسی مظطرب از گر دره‌ای یوسف حسن دهشت آورده دوان از لب چاه که تو را

4 می‌نماید که به قلبی زده‌ای یک تنه وای در میان داشته آشوب سپاه که تو را

5 تیره رنگست رخت یارب از الایش طبع کرده آئینهٔ خود رنگ سیاه که تو را

6 کز پناهت نشدی پاس خدا ای غافل کوشش هرزه کشیدی به پناه که تو را

7 گر نه در محتشم آتش زده بی‌راهی تو شده آه که بلند و زده راه که تو را