منزلگه دلها همه کاشانه از عرفی شیرازی مثنوی 37

1 منزلگه دلها همه کاشانه عشق است هرجا که دلی گمشده در خانه عشق است

2 ویرانه جاوید بماند دل بی عشق آن دل که شود آباد ویرانه عشق است

3 فرزانه درآید به پری خانه مقصود هرکس که در این بادیه دیوانه عشق است

4 پیمانه زهر فلکم تلخ نسازد این حوصله تلخی کش پیمانه عشق است

5 هرکس بلبش گرم شود چشم تبسم با او نشینندکه بیگانه عشق است

6 عرفی دل و دین باخته دلخوش او باش اینها ثمرکاشتن دانه عشق است