منزلگه دل‌ها همه کاشانهٔ از عرفی شیرازی غزل 66

1 منزلگه دل‌ها همه کاشانهٔ عشق است هرجا که دلی گم شده در خانهٔ عشق است

2 ویرانهٔ جاوید بماند دل بی‌عشق آن دل شود آباد که ویرانهٔ عشق است

3 فرزانه درآید به پری‌خانهٔ مقصود هرکس که در این بادیه دیوانهٔ عشق است

4 پیمانهٔ زهر فلکم تلخ نسازد این حوصله تلخی‌کش پیمانهٔ عشق است

5 هرکس به لبش گرم شود چشم تبسم با او ننشینند که بیگانهٔ عشق است

6 عرفی دل و دین باخته‌ای دلخوش او باش این‌ها ثمر کاشتن دانهٔ عشق است