1 دوش یار آمد به بالینم فراز گفت ای خوش خفته شب‌های دراز

2 ای به خود مشغول چون رهبان به بت گوییا ما را نخواهی دید باز

3 اعتبار از ما ز خود کن اعتبار احتراز از ما ز خود کن احتراز

4 کشتی بی نوح را تدبیر چه سر فرودادن به گرداب مجاز

5 دست در دامان نوح وقت زن بگذر از طوفان به کشتی نیاز

6 همچو لنگر تا به گردن در گلی بادبان عشق را کن سرفراز

7 نفس را در پای مالیدن چو خاک شخص را چون روح پروردن به ناز

8 گر به پای جان توانی حج گذارد هر سحر در کعبه بگذاری نماز

9 حرف حرص از صفحهٔ خاطر بشوی تا نباشد حاجت خط جواز

10 ترک این‌ها کن نزاری قصه چیست محو شو در دوست اینک مخ راز