یار آمد و، جان برایگان میدهمش از آذر بیگدلی رباعی 111

1 دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛ گوشم آسوده، خوش ز قال و ز قیل

2 تا سحر، دیده فارغ از دیدن لب ز تقریر و، خاطر از تخییل

1 ای جسم تو، جان آفرینش؛ جان تو، جهان آفرینش!

2 ای کرده بعالم آشکارا نام تو نشان آفرینش