یاری که غمی می برد از یاد، از حزین لاهیجی غزل 225

1 یاری که غمی می برد از یاد، شراب است خون گرمی اگر هست درین بزم، کباب است

2 ناصح مدم افسون، که خراباتی عشقیم این گوش، پر از زمزمهٔ چنگ و رباب است

3 هر جا که دلی بود به معمورهٔ امکان در عهد تو ای خانه برانداز، خراب است

4 خاکستر دلها، همه بر باد فنا رفت برق نگهت باز چرا گرم عتاب است؟

5 دیدار طلب باش که در دیدهٔ مردان آسودگی هر دو جهان یک مژه خواب است

6 در راه تو، چون گرد فشاندیم ز دامن بی تابی و صبری که درنگ است و شتاب است

7 گاهی شرر از دیده فرو ریزد و گه اشک کز لعل می آلود تو، در آتش و آب است

8 هنگامهٔ معشوق بود گرم ز عاشق از آتش دلهاست که آن طرّه به تاب است

9 از دلق می آلود مپرسید حزین را کایام گل و جوش مل و عهد شباب است