1 دلهای مردمان بنشاط جهان خوشست در دل مرا غمیست، که خاطر بآن خوشست

2 چون نیست خوشدل از تن زارم سگ درش سگ بهتر از کسی، که باین استخوان خوشست

3 خوش نیست چشم مردم بیگانه جای یار چون یار من پریست ز مردم نهان خوشست

4 از درد ناله کردم و درمان من نکرد گویا دلش بدرد من ناتوان خوشست

5 سلطان ملک هستی باشد خیال دوست این سلطنت بکشور ما جاودان خوشست

6 ناصح، عمارت دل ویران ما مکن بگذار تا خراب شود، کان چنان خوشست

7 بر آستان یار هلالی نهاد سر او را سر نیاز برین آستان خوشست