ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ لقای از عراقی غزل 227

1 ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ لقای تو سرمهٔ چشم خسروان خاک در سرای تو

2 مرهم جان خستگان لعل حیات بخش تو دام دل شکستگان طرهٔ دلربای تو

3 در سر زلف و خال تو رفت دل همه جهان کیست که نیست در جهان عاشق و مبتلای تو؟

4 دست تهی به درگهت آمده‌ام امیدوار لطف کن ار چه نیستم در خور مرحبای تو

5 آینهٔ دل مرا روشنیی ده از نظر بو که ببینم اندر او طلعت دلگشای تو

6 جام جهان نمای من روی طرب فزای توست گر چه حقیقت من است جام جهان نمای تو

7 آرزوی من از جهان دیدن روی توست و بس رو بنما، که سوختم از آرزوی لقای تو

8 کام دلم ز لب بده، وعدهٔ بیشتر مده زان که وفا نمی‌کند عمر من و وفای تو

9 نیست عجب اگر شود زنده عراقی از لبت کاب حیات می‌چکد از لب جان فزای تو