آن دل که تواش دیده بدی، خون شد و رفت از شیخ بهایی رباعی 12

1 گر نبود خنگ مطلی لگام زد بتوان بر قدم خویش گام

2 ور نبود مشربه از زر ناب با دو کف دست، توان خورد آب

1 آن حرف که از دلت غمی بگشاید در صحبت دل شکستگان می‌باید

2 هر شیشه که بشکند، ندارد قیمت جز شیشهٔ دل که قیمتش افزاید

1 در خانهٔ کعبه، دل به دست آوردم دل بردم و گبر و بت‌پرست آوردم

2 زنار ز مار سر زلفش بستم در قبلهٔ اسلام، شکست آوردم