دل در غم عشق تو برومند بود از خلیل‌الله رباعی 27

1 شب است ساقی! ساغرت کو؟ فروغ ماه و نور اخترت کو؟

2 ز دور آید صدای مرغ شبگیر نوا و نغمهٔ جان‌پرورت کو؟

1 با خلق نکو بِزی که زیور این است در آینهٔ جمال، جوهر این است

2 آن قطرهٔ اشکی که بریزد بر خاک بردار که گنج لعل و گوهر این است

1 طفلی بودم غنوده بر بستر ناز برخاست ز دور نغمه های دمساز

2 تا گوش نهادم نه صدا بود و نه ساز ای شور جوانی! تو کجا رفتی باز