1 اهل دل در هوس عشق تو سرگردانند زاهدان شیوۀ این طایفه کمتر دانند

2 ذوق آموختنی نیست که آن وجدانی‌ست عقلا جمله در این کار فرو می‌مانند

3 این چنین مست که ماییم ز خم‌خانه دوست همه خواهند که باشند ولی نتوانند

4 بت‌پرستان رخت طایفه توحیدند مست و دیوانه عشق تو خردمندانند

5 آفتابی تو و اصحاب ملاحت انجم در حضورت همه از دیده ما پنهانند

6 هر یکی را سخنی در صفت منظوری‌ست وصف روی تو که داند که همه حیرانند

7 مجلس افروز بهشت است جمال خوبان نی چنان دان به حقیقت که بهشت ایشانند

8 هست صاحب‌نظران را هوسی با گل و سرو کاندکی هردو به رخسار و قدت می‌مانند

9 گرمی از ذکر تو یابند نه از شعر همام در سماعی که غزل‌های ورا می‌خوانند