آن دل که به هجر تو ز آرام از عرفی شیرازی غزل 197

1 آن دل که به هجر تو ز آرام برآید زودش به مصیبت زدگی نام برآید

2 پر زهر دهد ساغر و شیرین نکند لب آن حوصله ام گو که به این جام برآید

3 آتش به غم جان بگرفته است که از تن تا حشر اجل گر کند ابرام برآید

4 گر زلف تو در صومعه زنار فشاند آوازهٔ کفر از دل اسلام برآید

5 مشکل که شود نغمه گشا در چمن خلد مرغی که به پژمردگی دام برآید

6 ما را که برد نام به بزم که از ما در مجمع ماتم زدگان نام برآید

7 آن سوختگانیم که گر آتش دوزخ سنجند به داغ دل ما خام برآید

8 زان با تو بگوِییم به عرفی که مبادا نامش به زبان تو به دشنام برآید