1 دلی که عشق بود در طبیعتش مجبول کجا عدول نماید بحکمت معقول

2 گرم چو شمع بسوزی من آن نخواهم بود که با حضور تو خاطر کنم بخود مشغول

3 گهی بمردم و گه زنده گشتمی ورنه خبر نبود مرا هیچ از خروج و دخول

4 خبر نداش زاسرار یار ما جبریل میان عاشق و معشوق عشق بود رسول

5 زخونبها نزند دم بحشر کشته عشق که رمزهاست نهان پیش قاتل و مقتول

6 مسلم است دو عالم بعشق و بس زازل که تا ابد نشود از زسلطنت معزول

7 حدیث دلبر خود با دگر بتان چکنم اگر تمیز نداری زفاصل و مفضول

8 میانه علی و دیگران همین فرق است که تیغ چوبی و سیف مهند مسلول

9 حدیث زلف تو می گفت دوش آشفته ندا رسید که بس کن که الحدیث یطول